Długie Opisy

Lizbona: Zamek Św Jerzego

W pierwszych wiekach naszej ery tereny portugalskie przeżywały wiele religijnych wstrząsów: wyrywane sobie na zmianę przez muzułmanów i chrześcijan, nękane krucjatami i wojnami oraz ciągłymi niepokojami.

W pierwszych wiekach naszej ery tereny portugalskie przeżywały wiele religijnych wstrząsów: wyrywane sobie na zmianę przez muzułmanów i chrześcijan, nękane krucjatami i wojnami oraz ciągłymi niepokojami. Dla historii kościoła św. Jerzego, położonego w dzielnicy Alfama w Lizbonie, jednym z ważniejszych momentów jest jednak zdobycie Santarém. Wtedy to bowiem (1147 r.) siły Afonso Enriques, wzmocnione Normandami, Flamandczykami, Niemcami i Anglikami przebiły się przez muzułmański mur w drodze do Ziemi Świętej. Legenda głosi, że chrześcijanom udało się wtargnąć do zamku jedynie dzięki poświęceniu Martima Moniza, który własnym ciałem zablokował możliwość zatrzaśnięcia bram.

Dzięki swojemu wyjątkowemu połoĹźeniu na szczycie wzgĂłrza, zamek stał się lubianą siedzibą, a po ogłoszeniu Lizbony stolicą Portugalii (1255 r.) zadecydowano, iĹź to właśnie stąd będzie rządził władca. Ok. 1300 r. budowla doczekała się gruntownej renowacji z rozkazu krĂłla Dinisa I. Wiek XIV to zatem początek wielkich zmian – zarĂłwno w funkcji zamku jak i wyglądzie miasta. W drugiej połowie stulecia (1373 – 1375) krĂłl Ferdynand I zarządził wymianę starych murĂłw mauretańskich na nowe, solidniejsze, w obręb ktĂłrych weszły takĹźe tereny dotychczas pozostające poza granicami miasta. Mury nie raz obroniły miasto przed kolejnymi najazdami KastylijczykĂłw. W tym wieku takĹźe postanowiono wybrać na patrona zamku św. Jerzego. Święty ten kojarzony był z walecznością i odwagą, przedstawiany jako mężczyzna walczący ze smokiem wydał się być najlepszym opiekunem twierdzy obronnej. Ponadto świętego wybrał krĂłl Jan I, ktĂłry liczył się takĹźe ze zdaniem swojej Ĺźony – angielskiej księżniczki Filippy z Lancasteru.

W okresie swojej świetności zamek miał kształt kwadratu wpisanego w okrąg murĂłw, tworzących cytadelę. W skład kompleksu wchodził: zamek właściwy (tzw. castelejo), Pałac KrĂłlewski (z ktĂłrego dziś pozostały tylko ruiny), ogrody oraz tarasy. Brama, ktĂłra stanowi główne wejście, pochodzi dopiero z XIX w. i została wybudowana z rozkazu krĂłlowej Marii II. Samo castelejo ma kształt prostokąta i wyposaĹźone jest w sumie w dziesięć wieĹź (tu znajdowało się takĹźe Torre do Tombo Archive). Od południa i wschodu fortecy broniły barbacã, czyli niĹźsze mury, ktĂłre w razie potrzeby miały odciążyć napĂłr na główne mury obronne. Nie były one potrzebne od strony północnej i zachodniej, jako Ĺźe tam znajdowała się inna, naturalna „tarcza” – strome zbocze wzgĂłrza. Oczywiście nie brakowało takĹźe fosy (obecnie – wysuszonej). WaĹźną rolę pełniła Torre de Couraça - stąd obserwowano dolinę, tędy moĹźna było takĹźe bezpiecznie uciec w razie potrzeby.

Dowodem na to, iĹź historia Zamku św. Jerzego nieodzownie wpłynęła na historię Portugalii, moĹźe być chociaĹźby taki szczegół, jakim było przeznaczenie jednej z wieĹź. Torre de Ulisses (lub Torre Albarrã) często gościła kronikarzy i historykĂłw krĂłlestwa (np. Fernão Lopes, Damião de GĂłis). Stąd do dziś Narodowe Archiwum Portugalii nazywane jest Torre do Tombo, co oznacza Wieżę Archiwum. W okresie renesansu zamek gościł wielu znaczących gości – pisarzy, artystĂłw, dygnitarzy (na pewien czas zatrzymał się tu Vasco da Gama).

Dwór stracił zainteresowanie starym średniowiecznym zamkiem na wzgórzu z chwilą, kiedy król Manuel I rozpoczął budowę swojej nowej siedziby tuż nad rzeką Tag (pocz. XVI w.). Pierwsze wielkie trzęsienie ziemi (1531 r.) tylko przyspieszyło stopniowy upadek lizbońskiej twierdzy i pomimo prób króla Sebastiana, który chciał powrócić do starej siedziby (renowacja w 1569 r.), w czasach hiszpańskiej dominacji (ok. 1580 r.) Twierdza Jerzego służyła za baraki oraz więzienie.

Jasnym stało się, że Zamek nigdy już nie powróci do dawnej świetności ani funkcji. Upadek przypieczętowało kolejne trzęsienie ziemi w 1755 r. Na przełomie XVIII i XIX w. służył on m.in. jako miejsce obserwacji geodezyjnych (Torre do Observatório), czy jako szkoła dla ubogich dzieci. Rekonstrukcji oraz turystycznego zainteresowania doczekał się dopiero w XX w. Dziś słynie ze swych tajemniczych ruin oraz pięknych widoków na miasto, jakie rozciągają się z jego tarasów.

Zwiedzając zabytki Lizbony warto zatrzymać się na tani nocleg. Hotele w Lizbonie oferują dla swoich klientów atrakcyjne ceny noclegów i niepowtarzalny klimat oraz miejscową kuchnie.

-------------------------------- Nota o prawie autorskim. ----------------------------------
Artykuł został dodany przez pracownikĂłw systemu “ Hotele Lizbona www.Hotels-Base.com. “
Artykuł chroniony jest prawem autorskim – kopiowanie, powielanie całości lub części artykułu jest zabronione.

Tagi: hotele lizbona  tanie hotele w lizbonie  hotel lizbona 

Artykuły o podobnej tematyce:
Lizbona: Baixa - Stare (Dolne) Miasto

Aktywność robotów sieciowych: Google: 42, MSN: 10, Yahoo: 5